'Jawel, hij pikt het zo sneller op', werpt M. tegen.
'Denk jij nou echt dat die ene meter ook maar iets uitmaakt op de die enorme afstand'.
'Natuurlijk wel'.
En dus staat M. voor iedere training buiten in de tuin of - nog erger - op straat met haar arm omhoog. Zij reikt met maar Garmin naar de navigatiesatellieten in de stellige overtuiging dat ze aldus het signaal sneller oppikt. Ik laat het er maar bij.
Tja...........
4 opmerkingen:
Toch heeft ze gelijk, de initialisatie gaat sneller als de ontvanger meer GPS-satellieten kan tracken, en dat gaat beter bij vrij zicht, dus zonder obstakels als bijvoorbeeld je eigen lijf.
Het horloge zit om je pols. Is dus altijd voor 180 graden afgeschermd. Maakt niet uit of je pols slap langs je lichaam hangt of als je hem omhoog steekt. Ik denk dat anoniem zich dus vergist.
P.
Hoi P,
De GPS-satellieten bewegen zich overal tussen horizon en zenith, al zijn de signalen van satellieten beneden de 30 graden elevatie minder bruikbaar, dacht ik. Als je pols slap langs je lichaam hangt, scherm je met je lichaam een deel van de beschikbare satellieten af, misschien wel de helft, afhankelijk van de constellatie op dat moment (GPS-satellieten zijn niet geostationair).
Zeker als je ook nog eens naast een huis of een ander object staat, kan de ontvangst dan wegvallen, of kan initialiseren (als het horloge uit heeft gestaan of binnen heeft gelegen) langer duren. Als je je horloge in de lucht steekt, heb je in elk geval geen last meer van je eigen lichaam als obstakel. Het initialiseren gaat dus ook sneller als je niet vlakbij je huis gaat staan.
Het beste zou zijn om een externe ontvangertje op je hoofd te plakken, en dan te verbinden met het horloge.
Groetjes, M (vriend van N)
Peter, je begeeft je op glad ijs om deze discussie aan te gaan met anoniem M. Hij heeft Geodesie gestudeerd en weet echt wel waar hij het over heeft. Oftewel, ik ben bang dat je Mies gelijk moet geven...
Liefs van zus N.
Een reactie posten