Gelukkig stap ik na een dikke 10 km uit om samen met Hein, Hugo en Roel terug te lopen. Drie nieuwelingen gebundeld in één persoon (klik de link en je begrijpt de naamsverwarring. Ze reageren op dit stukje). Het gereutel sterft achter ons weg als wij richting Kerkepad gaan. Met zijn tweeën zetten we een paar keer - onbedoeld - ferm het gas erop en lopen km's tegen de 12 per uur. Dat is natuurlijk veel te snel, maar wel mooi.
Op het kerkepad passeren we een groepje van drie hardloopdames. Ze wandelen, maar hobbelen verder zodra we eraan komen. Iets verderop haakt een loper aan die na eigen zeggen 'al een uur met die dames optrekt'. Hij is blij met ons mee te kunnen. We nemen hem een stukje op sleeptouw.
Eigenlijk gaat het allemaal heel soepel. In het bos - kerkepad helling op - loop ik zelfs bij Hein, Hugo en Roel weg. Gewoon op souplesse. Het moet gezegd worden, het is stiekem wel leuk als je de ademhaling naast je ineens wat minder soepel hoort gaan. Hein, Hugo en Roel gaan New York lopen, maar met de helling hebben ze nog wel moeite. 'Dit was als een New Yorkse brug, steek je mooi in je zak', probeer ik hem op te monteren.
Bij Ciko sla ik af naar huis. Op de Garmin staan 23,66 km in 10,2 km/per uur. Een heel nette training. Precies wat ik wilde. Als M. na een ruime dertiger - en buitensporig veel verbaal gereutel - thuiskomt ben ik al in bad geweest en heb ik de sinaasappeltjes al geperst. Er is zelfs een glaasje voor amazone C. die de laatste tijd mede vanuit ons huis vertrekt. Met die twee komt het in Berlijn wel goed.
Stoere vrouwen! De stoere mannen lopen hier en hier! We volgen ze op de voet. Zet hem op Ultra F. en Trail-adept E. op hun eigen blije eikel-foto hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten