De ene baan is de andere niet.......



Amsterdam (finish-lijntje)

 Een beetje als een voetballer die het trainingsveld weer opstapt na een wk-finale. Een wielrenner die rond de kerk rijdt na een alpen-étappe. Zo voelt het als we dinsdag de baan opstappen na de finisch in het Olympisch Stadion in Amsterdam.

Arnhem (let op de loopscholing links)

De ene baan is duidelijk de andere niet.

Ik weet ook niet goed wat ik met de training aan moet. Het is een verrassingsloop. We trekken briefjes en op de briefjes staat de afstand en de hoeveelheid rust. Dus 800-200m of 1200-300m of 100-100m. Ik sluit me aan bij het groepje dat echt langzaam wil, vier dames. Voor mij is het immers een hersteltraining.

We willen langzaam, maar we gaan dra heel snel. Halen zelfs een snellere groep in. Als ik een keer op kop loop, krijg ik ook te horen dat zelfs ik te hard ga. Het kost niet al te veel moeite. Loopster N. vraagt zich na afloop af of ik wel diep genoeg ben gegaan in Amsterdam. Daar heeft ze een punt..... Ik ben weliswaar pittig van start gegaan, maar liet het afweten op de laatste kilometers.



Kastelenloop: 1:42



Amsterdam 1:45



Dat ga ik verbeteren. Het mooie nieuws van Amsterdam vind ikzelf dat ik de eerste vijftien km onder de knie lijk te krijgen. Ik loop in Amsterdam op de vijftien zelfs sneller dan op de 7heuvelen vorig jaar (ook 15km). Ik leg twee grafiekjes hier nog eens naast elkaar. Rechts mijn PR op de halve 1:42 en links mijn Amsterdam halve 1:45. De streep is 12 km per uur. De conclusies mag eenieder zelf trekken. Reageren staat vrij.

Update: Ik krijg op mijn donder. Volgens M. wilden we niet langzaam, maar wel niet snel. De spraakverwarring hier aan tafel is groot........