Zaterdagochtend om tien voor negen stap ik op de fiets. Het is windkracht vijf en er zijn buien. Als ik weg ga piept de zon er nog doorheen. Ik ga naar Den Haag omdat M. een halve gaat lopen in Nootdorp op de zondag. Zaterdagavond zitten we in een B&B op loopafstand van schoonzus N. en de familie.
Op de reliefkaart is te zien dat de omgeving van Arnhem in theorie de meeste heuvels kent. Ergens bij Maarn is er dan de pukkel van de Utrechtse heuvelrug. Ik merk er geen sikkepit van. Ik trap stug door en ga via de lijn Arnhem-Ede-Maarn-Zeist-Utrecht-Leidsche Rijn-Bodegraven-Nootdorp-Den Haag. Het worden 124,66 km.
Ik maak er een mooie toertocht van. De gemiddelde snelheid komt net iets boven de 21 km per uur te liggen. Ik fiets langs het oude Enka terrein in Ede, dat ik ken vanuit de trein. Fiets langs de KNVB in Zeist en langs Douwe Egberts in Utrecht. Dat laatste ken ik weer van mijn werk, heb er zelfs woensdag een afspraak.
Snel gaat het niet met de wind (kracht 5) schuin van voren. Ook eet ik hier en daar één van mijn muesli-bolletjes of een banaan. Drie keer krijg ik een fikse bui over me heen. Twee keer in het groene hart en één keer in de Leidsche Rijn. Vooral daar wordt het een deprimerende plek. Wat een woningen zijn daar neergekwakt. In die leegte wonen allemaal mensen, maar een ziel heeft het niet. Pas in Woerden zie ik weer een mooie kerk en een kasteel.
M. belt later naar haar moeder. 'Hij is zo fris als een hoentje', hoor ik haar zeggen. Dat valt schoonma alleszins mee. Pa en Ma zijn blij met sportieve dochters en schoonzonen, maar ze moeten het ook weer niet te gek maken met marathons en zo. Pas na de finish is de bezorgdheid weer weg.
Maar fris als een hoentje, daarin heeft M. gelijk. Heerlijk gefietst en flink wat kilometers gemaakt. Geen centje pijn in benen of rug. Scheelt toch wel als je fiets helemaal op je lijf is afgesteld. De volgende keer ga ik langs de rivier. Heb er nu al zin in. En ik hoop dan op een zonnetje.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten