26 kilometer met andere Jan

Stipt om negen uur meld ik me zaterdagochtend bij Prof J.. Hij zit min of meer anti-kraak in een uitbundig huis. Gashaard (check), zwembad (check), whirlpool (check), Koi-karpervijver (check), steur-vijver (check), tv met spraakbediening (check). Wij laten de trailers voor wat ze waard zijn, ze beleven hun avonturen elders.

Het is heerlijk loopweer met een graad of vier. Het is geen foto-weer. De wereld is een beetje grauw en nat. Omdat we allebei voor een marathon bezig zijn (Enschede en Rotterdam) kiezen we voor goede paden en flinke stukken asfalt. Het is op het kaartje te zien. Veel rechte lijnen die wij lopen.

Het gaat lekker en het gaat snel in km's van 5:25, 5:35 minuten strak. Het venijn zit in de staart, we moeten dan klimmen richting Schelmseweg. (zie hoogtegrafiek).

In een aantal aspecten is het eens een andere training. Op de eerste plaats ligt het tempo hoger dan normaal op een zaterdag (10,9 km per uur gemiddeld). 'Te snel', oordeelt M. als ze ervan hoort. Maar ja, het liep zo makkelijk. Op de tweede plaats houden we amper een pauze. Normaal zijn er meer stops. En, tot slot, geen foto's. Ja, we komen een loslopende Deense dog tegen met een klein hondje als vriend, maar die zijn al weer weg als ik de camera wil pakken.

Ik wil niet overmoedig worden maar de vooorbereiding richting Rotterdam gaat tot nu erg lekker. Vorig jaar had ik op dit moment mijn eerste dip al te pakken, de legendarische rode pijltjes route met mij aan het elastiek. Maar dat trauma had ik al eerder achter me gelaten.