Verboden bos, klimmetjes en de familie Hooglander

We hebben respect voor de Hooglanders zeker nu ze kalveren hebben geworpen. Twee keer moeten we dan ook van ons pad afwijken als er een stevige stier op een kruising ligt of de famillie Hooglander zich on de schaduw ophoudt. We zijn ondertussen via het verboden bos - we zijn er een keer weggejaagd door een jager - het zevenheuvelenzandpad, de Tunnekesweg en terug ruim op pad. Het worden meer dan 25 km, maar ja, volgende week staat de Utrechtse Heuvelrugtrail op het programma. Die telt 32 kilometers. Het serieuze werk dient zich dan ook al aan.

Op een klimmetje net voorbij het kerkepad ga ik in 'eigen tempo' omhoog. Op de macht. Dat voelt goed. De benen hebben energie en de UHT zie ik met vertrouwen tegemoet. Dat was ook de les van Rotterdam. Ik heb ontdekt dat ik toch meer een stayer ben. Als de kilometers komen, komt de diesel op gang en maal ik door. Fijn gevoel is dat.

Nu nog inschrijven dit weekend voor een paar wedstrijden. De zeuvenheuvelen is al geregeld via het werk. Egmond en de Venloop zijn qua inschrijving geopend, dat zijn mooie halves. En die volgende marathon? Tja, M. wil de 100 van Apeldoorn lopen volgend voorjaar en in het najaar een marathon. Voorlopig is dat een mooi doel om op te koersen. Die marathon dan...........