Gastblog M. (6): Prinses op gympen

Dat ik nou fris en fruitig weer thuis kom na pak 'm beet 32 km hollen is misschien wat overdreven maar kapot ben ik zeker niet. Gewoon, lekker moe en voldaan na een fijne training en mooie route. En hoe verloopt zo'n dag dan eigenlijk verder, vragen de volgers van de belevenissen van P. en M. zich misschien af. Als volgt.

P. liep 'slechts' een dikke 20 km en heeft toegezegd mij de rest van de dag als een prinsesje te behandelen en 'ns goed in de watten te leggen. Ik verheug mij erop en ben benieuwd! Samen boodschappen doen we toch maar wel. P. heeft heel veel sterke punten maar één van zijn weinige zwakke punten is het doen van boodschappen anders dan voor het eten (eten is één van die vele sterke punten).

En zo lopen we met één boodschappenkar en twee boodschappenlijstjes, ieder zijn eigen, door de supermarkt. P. met zijn digitale lijstje met het eten voor zaterdag en zondag. Ik met een ouderwets briefje met de rest van de boodschappen. Mijn boodschappenbriefjes komen mij regelmatig op hoongelach van P. te staan en opmerkingen als 'dat ik nog in de 19e eeuw leef' en dergelijke.

Mijn briefje blijkt zo gek nog niet. Er is iets mis gegaan met het digitale lijstje van P. waardoor hij zijn boodschappen niet meer op zijn mobiel kan terugvinden. Mopperend loopt hij achter mij aan door de supermarkt, her en der wat eetbaars in de kar mikkend.

Eenmaal thuis installeer ik mij op de bank met veel thee en koekjes. P. gaat aan een klusje beginnen, een ander zwak punt: iets met electriciteit. Er moet een nieuwe dimmer voor de lamp boven de tafel worden gemonteerd. Verscholen achter de krant sla ik zijn worstelingen gade. Hij electrocuteert zichzelf bijna (tenminste, ik hoor een vloek) maar uiteindelijk lukt het hem mooi wel!

Ik lees en dut nog wat verder op de bank tot mijn keukenprins roept dat het eten klaar is. Romantisch muziekje erbij, glaasje wijn en het wordt een genoeglijke avond .......