Gastblog M. (2): Papendalzooltjes en rul zand

Net een hele zware periodisatieweek achter de rug in Portugal. 'Zwaar' moeten jullie natuurlijk met een korreltje zout nemen. Ik ben strak verwend door mijn ouders. P. noemt ze pensionado's. Hoe dan ook, na de 27,5 km in Apeldoorn was mijn herstelweek in de Algarve.

Dat werd dus het zuidstrand van Portugal. Twee keer was ik zo stom met vloed te gaan lopen, dat betekent ploeteren in rul zand en op een sterk schuin aflopend strand. Ik heb wat afgemopperd. Voeg daaraan toe slapen op het nietsontziende bankje (rug!) in het appartement én nieuwe, knellende Papendal-zooltjes in de schoen met de daarbij horende aankomende blaren en een echtgenoot thuis op de bank aan de chips (althans dat dacht ik en velen met mij).

Daar blijft het niet bij. Er moet gewandeld worden! Mijn ouders, de pensionado's, grepen het bezoek van hun dochter aan om met haar een aantal stevige wandelingen te ondernemen. Voeg er dus de nodige wandelkilometers bij in het prachtige landschap van de Algarve, zowel langs de kust als in het achterland.

Voor P.'s datafreaks: twee keer ruim 8 kilometer over een Zuid-Portugees strand, gemiddelde snelheid rond de 8 km per uur. Maar hé, het was rul zand en op knellende Papendal-zooltjes, toch!