Zorro en de lange onderbroek

Het is bitterkoud, een snijdende oostenwind waait over Arnhem. P. trekt zijn lange thermo-onderbroek maar weer eens uit de kast. Om het bovenlijf gaat een windstopper. 'Bike Wear', staat erop geschreven, maar dat ziet toch niemand.

Na de tempo's van dinsdag zijn de spieren ook nog eens stram. Het duurt ff voor het plezier, en iets wat lijkt op snelheid, terugkomt. Dan draven we toch echt acht keer vier minuten langs Moscowa. De eerste vier periodes wisselen we iedere 30 seconden van tempo. De laatste vier periodes iedere minuut. In gewoon hollands heet dat 'ins' en 'outs'.

Later thuis zal ik verbaasd naar het kaartje kijken. Er staat toch echt een 'Z', als in Zorro. Waren de gedachten van Trainer W., mijn generatiegenoot, op de deze koude avond pakweg 35 jaar terug? Toen hij nog als klein jochie warm op de bank in pyjama de gemaskerde held zag? Zakje chips erbij en een aai over de bol van mams?

Na afloop zit trainer M. in de kantine als een schipdrenkeling gered uit een bitterkoude najaarszee. Ineengedrongen, zijn armen kruislings voor de borst, zijn handen weggestopt - of weggesopt? - in zijn oksels. Gelukkig is de warme thee voor deze laatste keer nog gratis.

Tja, trainers, je moet ze af en toe aandacht geven.

Met een grootmoedig gebaar bestel ik nog een laatste gratis kan thee. Straks moeten we het tekort immers betaald wegdrinken........
Voor de datafreaks: 12,83 km in een training van 1:16:34 minuten