Laagstaande zon

Een laagstaande zon en zowaar iets van kriebelwarmte op het gezicht. De handschoenen gaan uit, de rits van het jack gaat wat open en zo lopen M. en ik voort. Het is de laatste dag van de vakantie dus we komen wat later het nest uit. Tegen half twaalf zijn de loopschoenen pas aan.

De route gaat via de nieuwe baroktuin (hoek Thomas a Kempislaan, Rozendaalseweg) via de bosweg richting Rijnstate, kort daarvoor rechts en dan langs Moscowa, via de Schelmseweg het rondje Oosterbeek. Prima te lopen, alleen glad op het stuk naast het spoor in Mariëndaal.

Het zijn de eerste kilometers van het nieuwe jaar en ik vergeet zowaar te genieten. 'We lopen 11,4 km, dat is te hard', zeg ik tegen M. Meteen volgt het standje. Ik moet mijn horloge vergeten, op gevoel lopen en dan zien we wel waar we uitkomen. Kortom: geniet!

M. heeft zoals altijd gelijk.

Kort voor Mariendaal wijs ik naar rechts. Een laagstaande zon schijnt over de velden, de bomen met ellenlange schaduwen verdelen de velden netjes in compartimenten. En verrek, die zon kriebelt inderdaad en we horen in de verte een vogel fluiten. Het allereerste prille begin van het voorjaar?

Voor de datafreaks: de eerste 15,45 km van 2011 in 1:29:31, thuis op de weegschaal zit P. op 86,4 kilo, heel netjes voor hem zo kort na alle kerstkransjes, eigengemaakte paté en hoog calorische sportvoeding.