Nou, zo'n tocht was het dus gister. Alleen dan zonder dat Jack Nicholsongedoe aan de achterkant. Denk ik. Waar bleef trainer H. immers? En wel met de vrolijkheid, energie en levenslust van de tieners. Tja, tieners, we zijn veertigers, een enkele jonge vijftiger ertussen dat wel, maar toch het gevoel was er.
We liepen namelijk een rondje Koningsheide. Maar een rondje Koningsheide? Dat is toch saai!
Ja, toch een rondje Koningsheide maar dan met sneeuw en na zonsondergang in een feeëriek licht. Het eerste, de sneeuw, is super mooi. Dat tweede, na zonsondergang, is hartstikke illegaal, maar past wel weer in de slasher movies.
Op bekend terrein wordt het ook onbekend, voor ons. Af en toen is er een stukje herkenning. We lopen zelfs een deel van het zomers testrondje. Maar ja, zo'n testrondje is altijd met 30 graden, hard puffen en M. die vooruit rent. Nu was het min 3 graden, geen puffen (met gemiddeld 8,6 k/per uur zelfs een eitje) en M. veilig achter mij. Een heel andere wereld dan in de zomer.
Maar wat was die wereld mooi!
2 opmerkingen:
Beste P.
Mooi stukje na een evenzo mooie loop. Toch moet me één ding van het hart: ik begrijp dat ik de minderheid hierin ben (misschien was ik wel de enige die avond), maar ondanks het feit dat ik in het veteranenveld roei, ben ik geen veertig jaar.
Veel plezier en geniet onderweg a.s. maandag!
Groeten, J.
Jouw tijd komt nog!
Een reactie posten