Poëzie

Om een lang verhaal kort te maken. Vrijdagavond zit M. op het podium van de kleine zaal van de schouwburg. Leon Verdonschot interviewt haar over I'am a Bird van Antony &The Johnsons en over de marathon van New York. Nico Dijkshoorn maakt ter plekke een gedicht. M. zegt op het podium dat 'haar echtgenoot' ook gedichtjes voor haar maakt. Applaus uit de zaal voor 'die lieve man die gedichten schrijft'. Ik groei. Weer zo'n momentje om aan te denken tussen 15 en 20 km op weg naar de 1 uur 45. Het gedicht:

Nog liever dan dat ik een marathon ren
Laat ik mij zestien keer heen en weer
Veranderen in een vrouw.
Oh wat een schoonheid.
Van muziek houden
Die andere mensen uit willen zetten.
Hollen in New York is als luisteren naar Antony.
Het ver vooruitkijken, de opoffering.
En wat veel mooier ben jij dan Leon Verdonschot
Die weer op niets anders kon komen
Dan Born to run op zijn hoofd te dragen.
Nee dan M.
Zij droomde I'm a Bird Now.
Een vernietigend beeld, I'm a Bird Now luisteren
En dan lopen zonder vleugels

Nico Dijkshoorn, 2010