
Even terug naar de zaterdagochtendtraining. We rennen het bos in. Ineens staat G. stokstijf. Zij grijpt mij bij de arm - daar waar ik een pijl heb getekend - en wijst naar het
gevaar (klik hier) dat op ons toekomt. Het is niet de eerste keer dat dit gevaar ons als lopersgroep bedreigt.
Bij G. zit dit heel diep.
Een jeugdtrauma vermoed ik.
1 opmerking:
Erg grappig!
U.
Een reactie posten