Hondentocht......

Het plan is om met de groep mee te lopen. Na pakweg 7 km af te haken en binnen de 15 km terug te zijn. Dan kan de kuit netjes op stoom komen, forceer ik niets en houd ik me aan de wijze raad van masseur Job.

Ergens bij de brandtoren neem ik dan ook afscheid en S. - een beetje ziek - gaat met me mee. Onderweg zal ze nog koud worden, misselijk en zweterig, kortom voor haar een behoorlijke tocht. Dat zweet is overigens angstzweet want S. heeft een hondentrauma. Ergens als peutertje opgelopen maar ze raakt nu al in paniek als een vrolijk kwispelende tekkel ons pad kruist.

Tja, en uitgerekend wij twee lopen langs de hondenuitlaat cq. losloopplaats. S. duikt dan weer links, dan weer rechts achter mijn brede rug weg als een vrolijke ierse setter of een nieuwsgierige stabij ons pad kruist.

Grappig genoeg zien wij een en ander terug in de tempo's per kilometer. Nadat wij de groep hebben verlaten loopt het tempo op en in een gemiddelde van 10,7 km per uur eindigen S. en ik de ruim 14 km.

Thuis neem ik een bad, pers twee glaasjes sinaasappelsap en wacht in de tuin op M. en de amazone. Die komen na ruim een half uur het pad op draven. De jus gaat er handig in, een brede grijns.

Kortom, een mooie zaterdagochtend met een kuit vol op weg naar herstel. Mooi leventje, toch?