Stief kwartiertje

Twee keer 15 minuten met het gas erop. Ik besluit rustig aan te doen als een kopgroep wegspurt met Jan, M., Edwin en Driss. Zij krijgen max. 100 meter. Dan pak ik mijn eigen tempo op en tot mijn stomme verbazing kruip ik dichterbij en sluit aan. Edwin is dan al weg. Op het eerste echte klimmetje stort Jan in, een mentaal dipje en hij gaat wandelen. Ik moet dan wel door. Van mezelf dan. M. is er dan ook al vandoor achter Edwin aan. Driss zie ik nog maar pak ik niet terug. In een gemiddelde van 13 per uur raus ik het parcours af. Best pittig op geaccidenteerd terrein, zo heet dat geloof ik.

De tweede vijftien minuten blijf ik bij M. hangen tot het Kerkepad omhoog in het bos. Ik hoor Jan puffend en hijgend - 5 km kuchje - achter me. Dat wil ik wel zo laten en luid hijgend geef ik de sporen. Niet overtuigend maar wel genoeg om hem achter me te houden. Ik weet het, het is geen wedstrijd, maar sommige dingen laat je je ook niet nog een keer in een training overkomen #revanchezwolle.

Verder had ik er nog niet echt bij stilgestaan, maar we werken naar de UHT toe, 32 kilometer over de Utrechtse Heuvelrug, ik nam er afscheid van Achilles. Sindsdien niet meer gezien. Ik maak mijn kilometers, voel me goed, krijg er zin in. Over anderhalve week is het zover!